ماه رمضان را به جهات گوناگونی ماه قرآن نامیده اند که از جمله آن ها می توان به نزول قرآن در این ماه به شکل کلی و جامع بر قلب حضرت محمد مصطفی (ص) پیامبر خاتم اشاره کرد. از این روست که خواندن قرآن در این ماه به شکل یک ختم کامل قرآن در سی روز به عنوان امری مقبول مورد توجه بوده است و همگان می کوشند تا به هر شکلی شده است دست کم یک ختم کامل از قرآن در ماه قرآن داشته باشند.

در ماهی که بهار قرآن است ، می بایست به امری مهم و اساسی توجه داشت. قرآن چنان خود در سوره قدر بیان می کند هرگز به شکل جدا از اهل بیت (ع) نبوده است. به این معنا که همواره قرآن را کسی می بایست حامل باشد که وی در حقیقت قرآن ناطق است. خداوند می فرماید که قرآن همراه با پیامبر(ص) نازل شده است و اگر جان پیامبر(ص) نبود هرگز قرآنی نمی توانست نازل شود؛ زیرا ظرف وجودی حمل قرآن می بایست تا آن جا کامل و از سعه وجودی برخوردار باشد که همه معانی و بطون آن را بتواند با خود همراه آورد.

از آن جایی که امیرمومنان علی (ع) جان و نفس پیامبر (ص) به حکم آیه مباهله است، آن حضرت نیز از چنین ظرفیتی برخوردار بوده است و از آن جایی که همه انوار وجودی اهل بیت و امامان معصوم (ع) از نور محمدی و علوی می باشند، آنان نیز از چنین سعه وجودی و ظرفیت کامل و تمامی برخوردار می باشند. این گونه است که هماره قرآن صامت همراه یک نفر از اهل بیت نبوت (ع) می باشد.

این شخص از اهل بیت (ع) نه تنها قرآن را همراهی می کند و تا زمانی که در سر حوض کوثر در قیامت و رستاخیز به حضرت ختمی مرتبت (ص) تحویل می دهد ، نمی تواند دمی از قرآن جدا باشد. این گونه است که آن حضرت (ص) خود به صراحت اعلان می کند که " لن یفترقا حتی یردا علی الحوض؛ قرآن و عترت از هم جدایی ندارند تا زمانی که بر سر حوض کوثر بر من در آیند."

نیاز قرآن به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) از آن روست که ایشان نه تنها مفسر و مبین آیات الهی می باشند و حافظ و نگه دارنده آن از همه حوادث و رخدادها به حکم الهی هستند، بلکه شیوه و روش عمل و بهره مندی کامل از آن را نیز در طول زمان به آدمی می آموزند.

دعاهایی که از سوی امامان معصوم (ع) صادر شده است ، در حقیقت تفسیر باطنی آیات قرآنی است تا آن چه همراه ایشان به شکل آیات نزول یافته است به شکل دعا و نیایش به آسمان بالا رود تا دایره " انا لله و انا الیه راجعون " از مسیر اهل بیت (ع) چنان که آغاز شده بود به سوی حق بازگردد و " الی ربک الرجعی " و " الی ربک المنتهی" معنا یابد.

اهل بیت عصمت و طهارت(ع) همان گونه که قرآن را آوردند و به مردمان دادند به ایشان کمک می کنند تا در مسیر هدایت ایصالی دستگیر ایشان به قرآنی دیگر شوند که از آن به قرآن صاعد یاد می کنند. این گونه است که نقش دعا و نیایش ماثور در زندگی بشر به خوبی نمایان می شود.

به سخن دیگر همان گونه که انسان ها به قرآن نازل در زندگی خویش نیاز دارند تا به کمک آن به سوی کمال حرکت کنند به قرآن صاعد نیز نیازمند می باشند تا در این مسیر کمالی حق را چنان که هست ادا کند و از باب اکمال دین عمل نماید.

این گونه است که هر انسانی هم چنان که به قرآن نیاز دارد به دعا و نیایش ماثور که برخی از آن ها در مفاتیح الجنان شیخ عباس از مجموعه دعاهای ماثور گردد آمده نیازمند است. البته اگر کسانی بتواند در طول شبانه روز از همه دعاهای ماثور به شکلی بهره برند بسیار می توانند زندگی خویش را متحول سازند به ویژه اگر در این مسیر از زبور آل محمد یعنی صحیفه سجادیه بهره گیرند.

ماه رمضان همان گونه که ماه قرآن نازل است هم چنین بهار قرآن صاعد و دعاها و نیایش می باشد. از این رو می بایست این فصل عبادت را فصل نیایش و دعا نیز نامید.

نیایش ها و دعاهای ماثور به گونه ای است که هر کسی در هر شبانه روزش بتواند از آن بهره گیرد. این دعاها و نیایش به گونه ای وارد شده است که هر کسی را در هر حال و زمانی و مکانی به سوی کمال سوق می دهد. هر کسی در هر زمان و مکانی که اراده اتصال کرده است می تواند به نیایش خاص آن زمان و مکان دست یابد. در حقیقت وسیله و ابزار پرواز انسان در هر زمان و مکانی فراهم است. اگر کسی سحرگاهان برخاست می تواند از دعاهای خاص سحرگاهان بهره برد و اگر حال دعا و نیایش به وی در هنگام طلوع خورشید دست داد د ر آن زمان نیز ابزار خاص پروازی به شکل دعای ماثور آن زمان وارد شده است که می تواند از آن استفاده کند وبهره برد.

این گونه است که دعاها و نیایش وارد شده از امامان معصوم (ع) به شکل نیایش های ساعت های روز نیز آمده چنان که به اشکال دیگر چون هفته و ماه نیز آمده است. هر کسی هر گاه حال پرواز با قرآن صاعد داشت می تواند در همان زمان و مکان این نیایش های خاص را مورد استفاده قرار دهد. چنان که برای هر گرفتاری و دردی دعا و نیایش خاصی وارد شده است تا شخص به اسانی و شتاب بیش تری به مقصد برسد و مشکل و گرفتاری خاص خویش را برطرف کند ؛ چنان که می تواند همراه از دعاها و نیایش های مطلق بهره برد ؛ زیرا این نیایش ها همانند پل های برقی هستند که هماره میان آسمان و زمین کشیده شده است و هر کسی می تواند سوار آن شده و به سوی مقصد و مقصود حرکت کند. بنابراین هرگز نیازی نیست تا در انتظار پرواز ویژه ای باشد. هر چند که این انتظار می تواند از جهاتی مفید تر باشد، چنان که پروازهای ویژه سحرگاهان یا ماه رمضان و یا در مساجد و اماکن مقدس می تواند بسیار مفیدتر برای شخص باشد. از این روست که حضرت یعقوب (ع) برای استجابت دعا و دست یابی به پروازی مطمئن و بی خطر و سالم سحرگاه روز جمعه ای در مکان مقدسی چون بیت المقدس را در نظر می گیرد که در برخی از روایات آمده است.

اکنون که فصل بهار قرآن نازل و عبادت و بندگی است بهتر است که از قرآن صاعد و نیایش های ماثور به خوبی بهره گیریم و شرایط پروازی مساعد و مناسبی را برای خود فراهم آوریم.